Ogrodnicy go nienawidzą, a to prawdziwy skarb. Podagrycznik jest idealny na wiosenny detoks

Moja koleżanka zielarka ma w swoim ogrodzie specjalną grządkę, na której rośnie podagrycznik. Inni pytają, dlaczego hoduje chwasty, bo to roślina, której przecież większość działkowców i ogrodników nienawidzi. Zamiast na podagrycznik narzekać, lepiej go rwać i jeść.

Jakie właściwości ma podagrycznik?

Nazwa podagrycznika nie jest przypadkowa. Napary z tego ziela są bowiem zalecane jako naturalne lekarstwo dla chorych na podagrę (dnę moczanową). Substancje zawarte w podagryczniku łagodzą stany zapalne stawów. Jednocześnie podagrycznik wspomaga detoks organizmu (jest wsparciem dla lepszej przemiany materii i działa moczopędnie). Jest bogaty w witaminy i minerały – to m.in. witamina C, której ma wysokie stężenie oraz magnez, żelazo, potas i wapń.

Jedzenie podagrycznika sprzyja też urodzie – ze względu na zawartość m.in. cynku poprawi stan skóry, włosów i paznokci (nie bez powodu napar z podagrycznika jest także stosowany zewnętrznie dla łagodzenia zmian trądzikowych).

Jak wykorzystać podagrycznik?

Podagrycznik, nazywany też diabelską stopą, ze względu na charakterystyczny rozkład liści, najlepszy jest na wiosnę, zanim wystrzeli do góry i zacznie kwitnąć. Młode liście podagrycznika mają przyjemny, wyrazisty smak, który nieco przypomina smak marchewki.

Podagrycznik można jeść na surowo, dlatego będzie idealnym dodatkiem do wiosennych sałatek i zdrowych koktajli (zmiksuj sok jabłkowy, podagrycznik, liście szpinaku i odrobinę soku cytrynowego – to jedna z możliwości). Podagrycznik możesz kłaść na kanapki, można nim dekorować potrawy. Szczególnie polecamy zrobienie na bazie podagrycznika zdrowego pesto. Zamiast bazylii jak w klasycznym pesto wystarczy dodać liście podagrycznika. Pesto można także zrobić z mieszanki różnych dodatków. Podagrycznik świetnie skomponuje się z pietruszką i liśćmi szpinaku.

Liście podagrycznika można także suszyć i robić z nich ziołowe napary do picia i stosowania zewnętrznego.

Ważne: zbieraj podagrycznik w miejscach oddalonych od źródeł zanieczyszczeń (np. ruchliwe drogi, popularne miejsca spacerów z psami itp.).